That I Did Always Love

An Ode to Emily Dickinson for harp in a soundscape

Anne Vanschothorst composer, harp in a soundscape
Annie Einan voice

Release Date (digital): December 1, 2023
Release Date (CD): February 2, 2024
Catalog #: BR8978
Format: Digital & Physical
21st Century
Chamber
Harp
Voice

Composer and Harpist Anne Vanschothorst’s music has been described as innovative, minimal, lyrical, cinematic, and touching yet intense. The same rings true in THAT I DID ALWAYS LOVE, the artist’s musical ode to the great American poet Emily Dickinson. Featuring seven of the poet’s works set to music, Vanschothorst fosters an intimate listening space where two art forms reach a soothing synthesis, amplifying the elegance of Dickinson’s texts with the graceful nature of the harp, a perfect pairing.

Listen

Hear the full album on YouTube

"Vanschothorst has distilled the essence of Emily Dickinson's sensibility into the mesmerizing That I Did Always Love"

Textura

Track Listing & Credits

# Title Composer Performer
01 A harp note to Emily Dickinson Anne Vanschothorst Anne Vanschothorst, harp in a soundscape 10:05
02 Nobody knows this little Rose Anne Vanschothorst Anne Vanschothorst, harp in a soundscape; Annie Einan, voice 3:10
03 The Soul selects her own Society Anne Vanschothorst Anne Vanschothorst, harp in a soundscape; Annie Einan, voice 4:44
04 Where have all the birds gone? Anne Vanschothorst Anne Vanschothorst, harp in a soundscape 4:45
05 There’s a certain Slant of Light Anne Vanschothorst, Bert Barten Anne Vanschothorst, harp in a soundscape; Annie Einan, voice 4:39
06 The murmur of a Bee Anne Vanschothorst Anne Vanschothorst, harp in a soundscape; Annie Einan, voice 3:22
07 Higher she flies without feet! Anne Vanschothorst Anne Vanschothorst, harp in a soundscape 3:56
08 I hav’nt told my garden yet Anne Vanschothorst Anne Vanschothorst, harp in a soundscape; Annie Einan, voice 3:50
09 That I did always love Anne Vanschothorst Anne Vanschothorst, harp in a soundscape; Annie Einan, voice 4:11
10 Trees of mercy Anne Vanschothorst, Bert Barten Anne Vanschothorst, harp in a soundscape 4:33
11 If I shouldn’t be alive Anne Vanschothorst Anne Vanschothorst, harp in a soundscape; Annie Einan, voice 3:09

Anne Vanschothorst | annevanschothorst.com
Annie Einan | annieeinan.com
Poetry by Emily Dickinson | emilydickinsonmuseum.org

Dutch translation of poetry by Peter Verstegen | vanoorschot.nl/schrijvers/emily-dickinson

Illustrations Sylvia Weve | sylviaweve.com

Photography Pjotr Van Schothorst

Track 4 & 7
Session Producer & Mixing Maarten Vos | maartenvos.com

Track 5 & 10
Composer Bert Barten | talkingtrees.com

Mixing Dennis Keil | denniskeil.com

Mastering Zino Mikorey | zinomikorey.com

Executive Producer Bob Lord

A&R Director Brandon MacNeil
A&R Danielle Sullivan

VP of Production Jan Košulič
Audio Director Lucas Paquette

VP, Design & Marketing Brett Picknell
Art Director Ryan Harrison
Design Edward A. Fleming, Morgan Hauber
Publicity Aidan Curran
Digital Marketing Manager Brett Iannucci

Artist Information

Anne Vanschothorst

Composer, Harpist

Anne Vanschothorst (The Netherlands) is a landscape music composer, minimal harp pioneer, and multimedia artist exploring creativity in applied music, film, and spoken word — using overdub and making sound sculptures with 47 strings. She received international critical acclaim as an indie composer and producer who records sound on sound stilled mystical landscape music for in-a-room, film, multimedia, and spoken word. This new poetic and inventive, edgy sonic universe next to the existing harp planet and music world, indicates that Vanschothorst walks off the beaten track. The written note-scores are frequently performed by international musicians and added to their repertoire. The “You Play I listen!” platform is an ongoing creativity project that was initiated to share Harp and Soul Music performed by others via videos and sound-clouds.

Notes

Music = Poetry and Poetry is Music, a language that evokes the landscape of the universal and imaginary, therefore music unites; we all are music as it were. Music and Poetry are existential. A concept of life. Utmost profound and everywhere. Music is everything and everything is music. Imaginative and effective chosen words that express introspection or come from intuition define poetry. To be touched by the unsaid and infinity of for example a majestic whispering oak tree, the murmur of a bee, the attar of a rose, a reticent volcano, fabulous bird talk, and the silence of an amazing landscape, it all makes absolutely sense — how wonderful! My passion, desire, restlessness, insecurity, despair (life is really felt in absence), are filtered in the serenity of my harp talk. Heart/soul, time, space, and silence are essential (without silence there is no music!), so one can escape into the music, another reality, an alternative beautiful (dream) world, and might have fun whilst unraveling the mystery of life or finding fudge.

Expression
Emily Dickinson is remarkable! The life of Emily Dickinson makes me reflect on women’s rights and freedom from then and now — the freedom of speech and creative expression in particular. Dickinson’s poems were not allowed to be published. Her exceptional gifts, her flowers to the world were withheld and denied. Despite that, she felt such a strong force and desire to express herself, through a very vital and progressive language about the wonders of nature, the identity of the self, death and immortality, and love. Her extraordinary poetry is of such great value and inspiration for many.

From her rich repertoire, I have picked the poems that immediately touched my soul by the poet’s choice of words that also resonated with me on a sound-level in order to place my harp in a soundscape. A (hq) headset is my favorite way of listening — in silence, in my own time and space, to a spoken word poetry project. The sound experience is very personal and effective. The listener’s heart and soul resonate immediately, because the auditor is isolated, therefore more focused and in touch with the artist. The combination of earphones and sound art is an immersive way during an aural journey to understand poetry and feel the music.

Where do I stand as an artist?
When there is injustice, one should speak up to give voice and make noise to break the silence, to make change, to transform the world in a just and livable place. This thought invites artists to be politically and socially aware, the responsibility and choice are ours. During today’s contrasting situations I/we (experimenters and explorers) could consider to be adaptive, and develop the courage to share powerful, inspiring messages in an original (visual) language, based on our life experience and inner wisdom. I translate my thoughts and feelings into a meditative and poetical note-score with complementary pictures that come from my strong desire to make connections, to make myself seen, heard, and named. When we appreciate our journey and navigate through our (inner) landscapes with curiosity and playfulness, we can indeed take better care of each other and our amazing planet — our fragile future! It takes emotional alignment to find the accurate and solving words that resonate and inspire to envision a better world, related to the grand topics like war and climate change and the disconnect within and between humans, and (re)connection between man and nature, at the right place at the right time. To reflect where I stand in society, I engage with those who act in the arts as a “journalist,” a “truth seeker,” or an “activist poet.” Then I escape into my harp and soul to have impact, and share music and love, beauty, and consolation with the world.

To make a prairie it takes a clover and one bee,
One clover, and a bee.
And revery.
The revery alone will do,
If bees are few.

With the singing birds and bumbling bees in my garden, a talking oak, streaming lava and singing ice I intend to give a voice to our rumbling Earth in my ode to Emily Dickinson. As the poet I dream to shape reality. Sometimes subtle harp and abstract music will do but for this album I wanted to make a stand by using sonic symbolism through harp fx and (natural) soundscapes. Combining the poem “The Soul selects her own Society” with the women of Iran chanting: “Women, Life, Freedom” the loaded words become even more powerful. And yet: “Tell all the Truth but tell it slant –”

– Anne Vanschothorst

Muziek = Poëzie en Poëzie is Muziek, een taal die het landschap van het universele en imaginaire oproept, daarom verenigt muziek; wij allen zijn als het ware muziek. Muziek en Poëzie zijn existentieel. Een begrip van het leven. Uiterst diepgaand en overal. Muziek is alles en alles is muziek. Fantasierijke en effectief gekozen woorden die introspectie uitdrukken of voortkomen uit intuïtie definiëren poëzie. Geraakt worden door het ongezegde en de oneindigheid van bijvoorbeeld een majestueuze fluisterende eik, het ruisen van een bij, de attar van een roos, een terughoudende vulkaan, fabelachtige vogelpraat en de stilte van een verbazingwekkend landschap, het is allemaal absoluut zinvol – hoe verwonderlijk! Mijn passie, verlangen, rusteloosheid, onzekerheid, wanhoop (het leven wordt echt gevoeld in afwezigheid) worden gefilterd in de sereniteit van mijn harppraat. Hart/ziel, tijd, ruimte en stilte zijn essentieel (zonder stilte geen muziek!), zodat men kan ontsnappen in de muziek, een andere werkelijkheid, een alternatieve mooie (droom)wereld en wellicht plezier heeft terwijl men het mysterie van het leven ontrafelt.

Expressie
Emily Dickinson is opmerkelijk! Het leven van Emily Dickinson doet me nadenken over vrouwenrechten en vrijheid van toen en nu – de vrijheid van meningsuiting en creatieve expressie in het bijzonder. Emily’s gedichten mochten niet gepubliceerd worden. Haar uitzonderlijke gaven, haar bloemen aan de wereld werden achtergehouden en ontkend. Ondanks dat voelde ze zo’n sterke kracht en verlangen om zich uit te drukken in een zeer vitale en vooruitstrevende taal over de wonderen van de natuur, de identiteit van het zelf, dood en onsterfelijkheid, en Liefde. Haar buitengewone poëzie is van grote waarde en inspiratie voor velen.

Uit haar rijke repertoire heb ik de gedichten gekozen die mij op slag raakten vanwege de woordkeus van de dichter die ook op klankniveau met mij resoneerde om mijn harp in een klanklandschap te plaatsen. Een (hq) headset is mijn favoriete manier van luisteren – in stilte, in mijn eigen tijd en ruimte, naar een gesproken poëzieproject. De geluidservaring is zeer persoonlijk en effectief, het hart en de ziel van de luisteraar resoneren onmiddellijk, omdat de toehoorder geïsoleerd is, dus meer gefocust en in contact met de artiest. De combinatie van een koptelefoon en geluidskunst is een indrukwekkende manier om tijdens een auditieve reis zowel de poëzie als de muziek te verstaan.

Waar sta ik als kunstenaar?
Als er onrecht is, moet men zich uitspreken om stem te geven, en geluid te maken om de stilte te doorbreken, om verandering teweeg te brengen, om de wereld te veranderen in een rechtvaardige en leefbare samenleving. Deze gedachte nodigt kunstenaars uit om politiek en sociaal bewust te zijn, de verantwoordelijkheid en de keuze zijn aan ons. In de huidige contrasterende situaties kunnen ik/wij (experimenteerders en ontdekkingsreizigers) overwegen ons aan te passen en moed te ontwikkelen om krachtige, inspirerende boodschappen te delen in een originele (visuele) taal, gebaseerd op onze levenservaring en innerlijke wijsheid. Ik vertaal mijn gedachten en gevoelens in een meditatieve en poëtische partituur met complementaire beelden, die voortkomen uit mijn sterke verlangen om verbinding te maken; ook ik wil gezien, gehoord en genoemd worden. Als we onze reis met overgave aanvaarden en met nieuwsgierigheid en speelsheid door onze (innerlijke) landschappen navigeren, zullen de zachte krachten zeker winnen (vrij naar Henriëtte Roland Holst), kunnen we beter voor elkaar en onze geweldige planeet – onze kwetsbare toekomst – zorg dragen! Het vergt emotionele afstemming om een taal te spreken die weerklank vindt en inspireert om een betere wereld voor te stellen, gerelateerd aan de grote thema’s als oorlog en klimaatverandering, de disconnectie in de mens en tussen mensen onderling, en de noodzaak van (her)verbinding tussen mens en natuur. Om te reflecteren waar ik sta in de maatschappij, ga ik in gesprek met degenen die in de kunst optreden als “journalist”, “waarheidszoeker” of “activistisch dichter”. Vervolgens zoek ik heil in mijn “harp en ziel” om impact te hebben, en muziek en liefde, schoonheid en troost te delen met de wereld.

Het maken van een wei vereist een klavertje en één bij,
Eén klavertje, een bij,
En dromerij.
Genoeg is enkel dromerij,
Bij weinig bij.

Met de zingende vogels en hommels in mijn tuin, van een pratende eik tot stromende lava en zingend ijs wil ik onze onrustige aarde stem geven in mijn ode aan Emily Dickinson. Net als de dichter droom ik om de werkelijkheid vorm te geven. Soms volstaat een ​​subtiele harp en abstracte muziek, maar voor dit album wilde ik een standpunt innemen door gebruik te maken van sonische symboliek verbeeldt door harpeffecten en (natuurlijke) klanklandschappen. Door het gedicht “De Ziel kiest zich haar eigen Samenleving –” te laten converseren met de protestzang van de vrouwen in Iran: “Women, Life, Freedom” krijgt de geladen tekst nog meer betekenis. En toch: “Zeg heel de Waarheid zijdelings –”

– Anne Vanschothorst

With the sounds of nature, from singing birds in my garden to a rumbling lava and singing ice, I intend to tell a harp story by giving a voice to the rumbling earth in my “harp note to Emily Dickinson.” Next to Dickinson’s poetry and voice, I wanted to talk about the things that matter in the world we live in these days. It’s still a place of beauty and awe but we need to be aware and take care. I wanted to give voice to the women of Iran, as can be heard in track number 3. I combined the spoken poetry of Emily Dickinson with the chanting “Women, Life, Freedom.” In this track I make use of harp fx. I recorded some sounds and noises using a bow and drum stick with my harp to create alternative sounds besides the finger plucking style (as I also used in track 6). Both tracks of Maarten Vos (4,7) give an ethereal feel next to the more dry, grounded harp and poetry. The order of all titles tell a story of their own. I had much fun combining and adding some sounds of nature (also as symbolism) to the album. Very intriguing are track 5 and track 10, where I worked with the Talking Trees Orchestra. The tracks contain harp, some bass, and a water sound (respectively snow and streaming water) and a rhythm… this rhythm is actually based on an actual sap stream of an oak tree.

— Anne Vanschothorst

“We developed special tools to measure the sap stream, the valid organic compounds, moisture, and photosynthesis on trees. These signals are transferred into synthesizers. The data can be translated to notes, midi and analog signals. A diversity of artists and instruments can plug-in and act as an interface between nature and performance.”

— Bert Barten

Talking Trees is a world-wide collaboration between artists, scientists, musicians, universities, businesses, engineers, audiences, nature-lovers, and many more — all on the same mission to share the experience of our one-on-one connection with nature. We represent the legal ownership of the musical copyrights and distribute the value back in the wood wide web. The aim of the game is planting 5,000,000 trees in the next five years.

Donate a tree today to help the battle against climate change. Support the Talking Trees Orchestra and give nature a voice. More information can be found at talkingtrees.com

Texts

Nobody knows this little Rose
by Emily Dickinson

Nobody knows this little Rose –
It might a pilgrim be
Did I not take it from the ways
And lift it up to thee.
Only a Bee will miss it –
Only a Butterfly,
Hastening from far journey –
On its breast to lie –
Only a Bird will wonder –
Only a Breeze will sigh –
Ah Little Rose – how easy
For such as thee to die!

Geen mens kent deze kleine Roos –
Een pelgrim leek het wel
Maar ’k heb haar langs de weg geplukt
En naar u opgetild.
Een Bij slechts zal haar missen –
Een Vlinder ook wellicht,
Die haastig terug van verre reis –
Zich op haar borst neerlegt –
Een Vogel slechts verbaast zich –
Enkel een Briesje zucht –
Ach Kleine Roos – wat valt voor jouw
Gelijken ’t sterven licht!

The Soul selects her own Society
by Emily Dickinson

The Soul selects her own Society –
Then – shuts the Door –
To her divine Majority –
Present no more –

Unmoved – she notes the Chariots – pausing
At her low Gate –
Unmoved – an Emperor be kneeling
Upon her Mat –

I’ve known her – from an ample nation –
Choose One –
Then – close the Valves of her attention –
Like Stone –

De Ziel kiest zich haar eigen Samenleving –
Sluit dan – de Deur –
Heilige Meerderheid – bestaat er
Voor haar niet meer –

Koel – ziet zij Koetsen – stilstaan – bij haar
Bescheiden Poort –
Koel – zelfs al knielde op haar Deurmat
Een Keizer neer –

Ik weet – zij koos uit talrijk volk soms –
Er Een –
Sloot dan – de Kleppen van haar aandacht –
Als Steen –

There’s a certain Slant of Light
by Emily Dickinson

There’s a certain Slant of light,
Winter Afternoons –
That oppresses, like the Heft
Of Cathedral Tunes –

Heavenly Hurt, it gives us –
We can find no scar,
But internal difference,
Where the Meanings, are –

None may teach it – Any –
’Tis the Seal Despair –
An imperial affliction
Sent us of the Air –

When it comes, the Landscape listens –
Shadows – hold their breath –
When it goes, ’tis like the Distance
On the look of Death –

Licht dat Schuin naar binnen valt,
Wintermiddagen –
Drukt neer, als de Zwaarte van
Dom met Orgelzang –

’t Geeft Hemelse Pijn, ons –
Sporen laat het niet,
Wel verschil van binnen, waar
De Betekenis, zit –

Niets mag haar – Iets leren –
Zegel van Wanhoop hier –
Vorstelijke beproeving ons door
De Atmosfeer gestuurd –

Als ze komt, luistert het Landschap –
Schaduw – houdt de adem in –
Als ze gaat, is ’t als de Afstand
In Dood’s blik te zien –

The murmur of a Bee
by Emily Dickinson

The murmur of a Bee
A Witchcraft – yieldeth me –
If any ask me why –
’Twere easier to die –
Than tell –

The Red upon the Hill
Taketh away my will –
If anybody sneer –
Take care – for God is here –
That’s all.

The Breaking of the Day
Addeth to my Degree –
If any ask me how –
Artist – who drew me so –
Must tell!

’t Gemurmel van een Bij
Loont mij – met Toverij –
Vraagt iemand mij waarom –
Sterven zou lichter zijn –
Mijn mond bleef stom –

Het Rood op Heuvelkam
Is wat mijn wil verlamt –
Als iemand ermee spot –
Hoed u – want hier is God –
Dat is waarom.

De Dag die Opengaat
Verhoogt mij in mijn Staat –
Vraagt iemand hoe – vraag dat
De Kunstenaar – hij had
Mij zo gevormd!

I hav’nt told my garden yet
by Emily Dickinson

I hav’nt told my garden yet –
Lest that should conquer me.
I hav’nt quite the strength now
To break it to the Bee –

I will not name it in the street
For shops w’d stare at me –
That one so shy – so ignorant
Should have the face to die.

The hillsides must not know it –
Where I have rambled so –
Nor tell the loving forests
The day that I shall go –

Nor lisp it at the table –
Nor heedless by the way
Hint that within the Riddle
One will walk today –

Ik heb ’t mijn tuin nog niet verteld –
Dan werd hij mij te veel.
Ik heb nu niet de kracht dat
Ik het de Bij vertel –

Ik noem het niet buiten op straat
Dan fronsten winkels – dat
Eén zo onwetend – en zo schuw
Zich tot de dood verstout.

Verzwijg het voor de heuvels –
Waar ik zoveel in zwierf –
Zeg niet het liefdevolle bos
De dag waarop ik sterf –

Lispel het niet aan tafel –
Niet achteloos langs de weg
Dat iemand binnen ’t Raadsel
Zal wandelen vandaag –

That I did always love
by Emily Dickinson

That I did always love
I bring thee Proof
That till I loved
I never lived – Enough –

That I shall love alway –
I argue thee –
That love is life –
And life hath Immortality –

This – dost thou doubt – Sweet –
Then have I
Nothing to show
But Calvary –

Dat ik steeds liefhad is
Wat ’k je Bewijs
En dat ik tot ik liefhad
Niet Genoeg – levend was –

Dat steeds mijn liefde blijft –
Is nu mijn pleit –
Dat liefde leven is –
En leven heeft Onsterflijkheid –

Geloof je ’t – niet – Lief –
Kan ’k je hierna
Niets laten zien
Dan Golgotha –

If I shouldn’t be alive
by Emily Dickinson

If I shouldn’t be alive
When the Robins come,
Give the one in Red Cravat,
A Memorial crumb –

If I couldn’t thank you,
Being fast asleep,
You will know I’m trying
With my Granite lip

Als ik niet meer leven mocht
En de Roodborst kwam,
Geef die met de Rode Sjaal,
Een Gedachteniskruim –

Kan ik u niet danken,
Is mijn slaap te diep,
Weet dat ik mijn best doe
Met Granieten lip!

Videos

An ode to Emily Dickinson by Harpist and Composer Anne Vanschothorst